صدا كن مرا
صداي تو خوب است.
صداي تو سبزينه آن گياه عجيبي است.
كه در اتنهاي صميميت حزن مي رويد.
در ابعاد اين عصر خاموش
متن ادراك يك كوچه تنهاترم.
بيا تا برايت بگويم چه اندازه تنهايي من بزرگ است.
و تنهايي من شبيخون حجم ترا پيش بيني نميكرد.
كسي نيست
بيا زندگي را بدزديم آن وقت
ميان دو ديدار قسمت كنيم.
بيا با هم از حالت سنگ چيزي بفهميم.
بيا زودتر چيزها را ببينيم.